Ο Λαβύρινθος ως πολύπλοκο οικοδόμημα, με στενούς ελικοειδείς διαδρόμους, συμβολίζει την πολυμέρεια και πολυπλοκότητα της ανθρώπινης διάνοιας. Το ελικοειδές σχήμα των διαδρόμων του συμβολίζει τη σπειροειδή εξέλιξη της Δημιουργίας, αλλά και της εγκεφαλικής λειτουργίας. To πέρασμα στο κέντρο του λαβυρίνθου και η επιστροφή στην περιφέρειά του αποτελεί ένα ταξίδι στο κέντρο της ύπαρξής μας και εντέλει σε μια ενδελεχή αυτογνωσία. Σε εσωτερικό επίπεδο ο Λαβύρινθος σχετίζεται με το βαθύτερο ψυχικό μέρος του ανθρώπου, ενώ η διερεύνησή του υποδηλώνει την αέναη προσπάθεια ενδοσκόπησης και την αυτογνωσίας. Αποτελεί επίσης σύμβολο για το δρόμο της ζωής του ανθρώπου.
Στο συγκεκριμένο έργο ο Λαβύρινθος λειτουργεί και ως χώρος περισυλλογής μέσω του περιπάτου, μιας και επιτρέπει την κυκλική κίνηση του επισκέπτη, σε αναφορά με ένα συγκεκριμένο κέντρο, έτσι ώστε τελικά να αποκοπεί από το περιβάλλον και να έρθει σε επαφή με την εσωτερική του φύση.
Πρόκειται ωστόσο ταυτόχρονα και για ένα καλλιτεχνικό έργο όπου σηματοδοτείται η διπλή φύση της ύπαρξης με την πέτρα και το δενδρολίβανο, το μόνιμο και το εφήμερο, το σκληρό και το μαλακό, το ακίνητο και το αεικίνητο, το ανθρωπογενές και το φυσικό που αλληλοσυμπληρώνονται και αποτελούν το ένα συνέχεια του άλλου, κατά μήκος της πορείας του ανθρώπου προς την αυτογνωσία.
Στέλλα Παντελιά - ο Λαβύρινθος στον κήπο της Symbeeosis